- LOSER{kookmin} - แพ้แล้วพาล

Loser

อ้อมกอดนั้นมันเคยเป็นของฉันแต่เขากำลังจะหยิบมันไป'

ขอบคุณแรงบันดาลใจจากเพลง

'แพ้แล้วพาล'

*

"ถ้าพี่เป็นซาตาน ผมคงเป็นมนุษย์โง่ๆที่โชคดีที่สุดเลย" 

คำพูดที่ถูกพูดขึ้นจากคนที่ผมรักที่สุดในโลก เราไม่ค่อยได้บอกรักกันบ่อยนักเพราะไม่เคยคิดถึงวันที่จะต้องจากกัน เราทั้งคู่เชื่อว่าคนจะรักกันแค่เชื่อมั่นในความรักและกระทำให้เห็นเพียงแค่นั้นก็มากเกินพอแล้ว แต่ก็อย่างที่บอกว่าไม่เคยคิด ดังนั้นพอสิ่งที่ไม่น่าจะเกิดก็เกิดขึ้นกับเราทั้งสองนั้น ทำให้ทั้งผมและเขาเกิดความกลัว กลัวที่จะต้องแยกจากกัน แม้ว่าในที่สุดก็ไม่อาจฝืนในสิ่งที่ถูกกำหนดไว้ได้ คำว่ารักจึงเป็นเพียงคำที่ไร้ความหมาย ต่อให้เขาหรือผมจะเอ่ยมันมากมายเท่าไหร่ มันก็แก้ไขอะไรไม่ได้อีกต่อไป

*

"เป็นเหี้ยไรวะ เลิกกันแล้ว ก็เป็นเพื่อนกันดีๆดิ"

"กูไม่ยากเป็นเหี้ยอะไรกับมึง เข้าใจป่ะ!"

*

ลูกกระสุนที่ถูกไกรปืนยิงออกมา พุ่งตรงมาที่ผม แต่เพียงช่วงเสี้ยวนาทีนั้นเอง มันทำให้ผมหัวใจสลาย เมื่อลูกกระสุนลูกนั้นถูกฝังเข้าไปในขั้วหัวใจของคนที่ผมรักมากที่สุด น้ำตาที่ผมคิดว่าหลังจากวันนั้นมันจะไม่ไหลลงมาอีก กลับร่วงลงมาแถบจะกลายเป็นเลือด เพราะตัวผมเอง เพราะผมเองเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องถูกยิง เพราะผมมันงี่เง่า อยากจะเอาชนะถึงแม้จะรู้ว่ายังไงก็แพ้ตั้งแต่เริ่มต้น  ปากผมบอกว่ารักเขาแต่ผมกลับทำให้เขาต้องเจ็บอย่างที่ไม่อาจให้อภัยได้ แต่ที่ผมทำไปทั้งหมด

'ก็เพราะผมไม่สามารถลืมเขาได้'

*

"ถ้าจะไปก็ไม่ต้องพูดว่ารักหรอก....."

สกรีมแท็ค #จีมินคนพาล ด้วยนะคะ 

 

T
B

T
B